0
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
61
Okunma
Yazlar yansıtmaz bendeki beni
Kışlar kendince bana misafir, ısıtır beni
Samimi gelir depresifliği, sersefilliği
Ya o kara bulutlar kıyamet kopartmadan;
Verir bana sinyallerini
Ya o yağmurlar beni boğmadan verir bana nemini
Ölüm hiç bir mevsimde de sırıtmaz
Öyle saftır ki ciheti yaşam bile panikler
Rüzgar son ses bir gürültüyle savuruyor çimenleri
Yaklaşıyor ölüm başlıyor son buhran terlemeleri
Artık nafile çırpınışlar kış sahidenliğiyle kış
Gerçekten de iliklerine kadar kış
Kış çok kış
Üşüyor insan
Artık maneviyat ne yarar !
Nasip olmadı bize tabii
Sevmek de sevilmekte
Hayata o kadar cümle sığdırdık
Ama nasip olmadı bize afillilerde, kafiyelerde .
Abdullah Özdemir
