Sessizce Yıldız’ları topla Gökyüzü’nden
Düşlerimi koynunda sakla
Sabaha çıplak kalmasın ruhum
Gece dağıl artık

Hüznün rengi yavaşça sinsin uykulara
Sabahın eşiğinde bekliyorum
Bir gülümseme kadar hafiflemeyi
Gece dağıl artık


Solgun izlerini bırak rüzgârın peşine
Bırak dağları, vadileri örtsün
Karanlığın unuttuğu sözlerle
Gece dağıl artık

Sabahın serin kollarında
Geride ılık bir ışık kalsın sadece
Sonsuz Gökyüzü’ne savrulsun duman
Gece dağıl artık

Şehir uyansın, yollar gülümsesin
Sakla içindeki derin sessizliği
Sabaha fısıldadıklarımı anlatma kimseye
Gece dağıl artık

Gizlediğin hüzün toprağa dökülsün
Sessizliğin yükü ağır geliyor
Gölgeleri topla kirpiklerimden
Gece daĝıl artık

Bu sessiz çığlık içinde
Karanlık sokaklardan çek ellerini
Yorgun düşlerimi serbest bırak
Gece dağıl artık

Gözlerimde bir ışık parıldasın
Yeni bir gün filizlenirken
Yeniden doğsun içimdeki umutlar
Gece dağıl artık




sevay