0
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
92
Okunma
Yorgun gözlerimde solmuş düşler,
Dert yükü omzumda, kırık dişler.
Kime uzattıysam dostça eller,
Sırtımda hançerle kaldım yine.
Sözler sahte, dostluk bir yalan,
Menfaat bitince selâm bile haram.
Kurdun bile vardır kendi yasası,
Ama insan, en büyük nankör olan.
Bir lokma ekmekle dost olan köpek,
Sahibini sever, açken bile tek.
Ama insan doyar, unutur seni,
Tükenmiş bir kibrit gibi atar öylece.
Dün yanında olan, bugün uzakta,
Vefa dedikleri masal sokakta.
Her şey çıkar, her şey hesap,
Sevgi sandıkların bile tuzak.
Zaman da vurur, kader de çalar,
Hayat bir tiyatro, maskeler parlar.
Ölüm fısıldar usulca kulağa,
Ve dünya kıs kıs güler arkadan.
Son perde iner, ışıklar söner,
Ne adın kalır, ne sesin döner.
Bir mezar taşında yazılı harfler,
Ve altında çürüyen bir hikâye
