Bazen, yaşadığımız dünyaya küsmek, içindeki gürültüye, bozuk düzene, her şeyin üzerine düşen örtüye karşı çıkmak gibi gelir. Ama bu, bir çare değil, yalnızca bir başka çıkmaz yol. Sabaha zor varmak, kalbin derinliklerinden kopan çığlıkları duymaktır aslında; gecenin uykusuzluğunda sabahı beklemek, ne kadar zor olsa da bir umut taşır her bekleyiş. "Avazım göğe çıkar hasretinden," dedikçe, aslında bir tür kurtuluş umudu taşır insan. O derin his, her gecenin bir sabaha, her zor günün bir aydınlığa kavuşacağına dair bir inançtır.

İçimizdeki gamları unutmak kolay değil, özellikle de geçmişin, bir zamanlar seni gördüğüm yerlerin ve sözlerinin hatırası içimi kapladığında. Ama yine de, her şeye rağmen, sevmenin gerçeği hep var. Yavaşça, her şeyin üzerinden geçtikçe, bir şekilde doğru yolu bulmak mümkün. O yol, belki de huzurun, belki de anlamın ta kendisidir.


Yüreğine sağlık