0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
114
Okunma
bu sabah gök ağlıyordu,
gri bir yalnızlığın içinde,
duvarlarda konuşmuyor,
dünya gözleri damla damla,
bir vakit ama ne vakit,
içini çeke çeke döküldü,
güneş saklanmış,
belkide sadece korkmuş,
dünya bağır çağır ağlıyor,
insanlar korkuyu giymiş,
sanki sandalyenin üzerindeki parça parça olmuş,
montun cebinde saklanmış,
eski bir kuruş gibi,
yürümüş adıma adın verir gibi,
postu delik üşür gibi,
ses kendi kendini yemiş sağırlara kulak verememiş,
bu sabah tüm gerçekliği ile,
fakirin ekmeği kırık,
çorbası etsiz,
ayakları çorapsız, üşür memleketim gibi…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz
5.0
100% (3)
