…
BAZEN BAZENLER ÇOĞALIR NE İKİ KİRPİK ÖPÜŞÜR NE SES YÜRÜR ÖYLE GÜN AĞIR BİR YÜK ARABASI GİBİ GEÇER YÜREĞİNİN İÇİNDE

günler günleri kovalar,
takvimin yaprakları sarara sarara düşer,
kendi kendine, istemsiz,
mevsimler değişir sen oradasındır ama yok gibi, görünmez bir mum gibi,

sonra yanan hep sen olursun,
kimsenin görmediği,
duyumsamadığı,
yakılmamış bir mum,

bir mumu daha yaktım gecenin karasına,
bir akıl terazisinde insanları tarttım,
bir mahkemenin hem savcısı hem yargısı,
son karara ne red çıktı ne af öldürdüler beni,

iki elim kanda,
iki dudağım yerde,
iki bacağım serde,
iki erin kollarında,

kirli bir çamaşır gibi,
çırpa çırpa astılar beni,
yamalı bir don gibi,
ateş altında yaktılar beni,

bazen bazenler çoğalır,
ne iki kirpik öpüşür,
ne ses yürür,
öyle gün ağır bir yük arabası gibi geçer yüreğinin içinden…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz