Oturdum, düşündüm daldım derine,
Neden hep sitemli dilimiz bizim?
Hiçbir şey uymadı yerli yerine,
Böyle ne olacak halimiz bizim.!

Bu kadar nimete memnun kalan yok,
Komşu kapısını gidip çalan yok,
Her gün cenaze var, ibret alan yok;
Bundan acı oldu balımız bizim.!

Helal lokmamıza haramı kattık,
Sevgiyi, saygıyı çöpe mi attık?
Şeytana uyarak çamura battık,
Kara bulut çıktı falımız bizim.!

Maddiyat milletin aklını aldı,
İnsanlık, merhamet nerede kaldı?
Bu yara gittikçe derine daldı,
Çiçeksiz kurudu dalımız bizim.!

Anayı, babayı aramaz olduk,
Kendi yaramızı saramaz olduk,
Artık hiçbir işe yaramaz olduk,
Günden güne bitti pilimiz bizim.!

Tarihten kopunca bozuldu maya,
Unutulur oldu ar ile haya,
Merhamet gemisi vurdu karaya;
Taşlara dayandı yolumuz bizim.!

Sokaklara çıkıp yakıp yıkan var,
Askere, polise kurşun sıkan var,
Bu Cennet Vatanda hain çıkan var;
Kırıldı kanatla kolumuz bizim.!

İlahi aşk ile inlemez olduk
Peygamber sözünü dinlemez olduk
Gariban halinden anlamaz olduk
Bu yüzden kurudu gülümüz bizim.!

ADEM İMDAT KESİCİ