Öyle bir yaşam düşlemek varken
Öyle bir sinsilik hayatta varken
Öyle bir arkadan hançerlenmek varken
Tesadüflere varsayımla adım atmak varken
Okulluyum deyip hiç olamamak varken
Hayallerin topluca yandığını görmek varken
Doğmak çocuk olmak,sonra adam olmak varya
Fikirlerin soyut prangasında köle gibi yaşamak varken
Sevgiyi öldurmek varken
Sonsuzluğa doğru gitmek niçin.?
Öyle bir zarardayımki .
Kimsem yok.
Dünyam bomboş.
Umut yoksunu biriyim.
Ben neyimki bu haldeyim.
Sinsice hayatın kurallarını okudular.
Ama beni buldurmadılar.
Topraklar ağaçlar denizler sütliman yaşamında.
Ya ben neyim.
Sinsi dünyada.
Arkamdan vurdular kalleşçe.
Fikirlerim toprakta kumda deryada.
Kapım kilitli sevgim yureğimde azat bekleyişinde.
Kimbilir belki övünç tuzağında saklıyım bin ömür.
Varoluşun son oluşundayım belki
Kimbilir.