Karakış ortasında ölüm bozdu bağları
Vicdanlar sağırlaştı, hüz(n)ün tuttu dağları
Hakikatin yankısı, sesin aştı çağları
O gün bugünden beri yürekler nâr Muhsin’im!...
İçimde sana dair bir sevda var Muhsin’im!...

Sen göçünce doğmadı bahtımızın güneşi
Keş Dağları’nın karı, üşütür kor ateşi
Çağın Köroğlu’sunun gelmez bir daha eşi
Önünde duramazdı kral ve çar Muhsin’im!...
Üstüne giydirilen bu kefen dar Muhsin’im!...

Ey göklerin kartalı, kırdılar kanadını!
Milletin yüreğinden silemezler yâdını
Vicdanlı tarihçiler yazacaktır adını
Keş Dağı ölüm kustu, yürekler kar Muhsin’im!...
Hainlerde arama iffet ve ar Muhsin’im!...

Ölüm bahar ülkesi, yiğitler karda ölür
Gözü arkada kalmaz, yüreği harda ölür
Vatan tehlikedeyse âh çeker, zârda ölür
Sağır vicdana çarpar bu âh û zâr Muhsin’im!...
Ayrılık bir uçurum, ölümcül yar Muhsin’im!...

Aklımıza düşünce, yaş dolar gözümüze
Tebessümün gölgesi uğramaz yüzümüze
İzini iz etseydik dönerdik özümüze
Köz köz olmuş yaranı hele bir sar Muhsin’im!...
Halayları unuttuk, ağlıyor bar Muhsin’im!...

Hakk’a kavuştuğunda yüzü ak’tı yârenler!...
Bulut gözyaşı döktü, şimşek çaktı yârenler!...
Ateş yine düştüğü yeri yaktı yârenler!...
Gülün yanı başında bitermiş hâr Muhsin’im!...
Nalla mıh arasında Allah’tır yâr Muhsin’im!...
Hasretin yangınında kül oldu ak bedenler
Muhayyilemde kezzap, niçinler ve nedenler...
Âh yerde kalır sanma, elbet bulur edenler
Merhamet gönüllerden eyler firar Muhsin’im!...
Gönül avizesini filler kırar Muhsin’im!...

Maraş’tan gelen haber yürek dağladı canlar!...
Sivas’ta Fidan Ana, kara bağladı canlar!...
Yiğit yola düşünce yer gök ağladı canlar!...
Köz köz olmuş yüreğe taşlar basar Muhsin’im!...
Kolay tamir edilmez, büyük hasar Muhsin’im!..

Hasretin ateşinden yüreklere nar düştü
Temmuzun ortasında payımıza kar düştü
Her mevsim zemheridir, takvimden bahar düştü
Çağın Nemrutlarına surat asar Muhsin’im!...
Adresini şaşırmaz bu inkisar Muhsin’im!...
Karanlık gıpta eder dolunayın hâline
Ay dolanır geceden, dönüşür yay hâline
Senden uzak geçecek çağların vay hâline
Nefis konuştuğunda vicdan susar Muhsin’im!...
Nefretle bilenenler, nefret kusar Muhsin’im!...

Ömründe ne yaptıysan, inanarak yaptın sen
Kırdın nefis putunu, yalnız Hakk’a taptın sen
Cennete revan oldun, beratını kaptın sen
Kanayan yarasını nasıl sarar Muhsin’im?
Mâzideki günleri mumla arar Muhsin’im!...

Gönüller mimarını karşılıksız severdik
Hasretin koyusuyla yürekleri everdik
Vefa çiçeklerine, gözyaşından su verdik
Gün olur asra bedel, hasret uzar Muhsin’im!...
Bize bir kere düşeş gelmez bu zar Muhsin’im!...

Düşmanlık güdenlere, hep kardeşlik güttün sen
Kökün filizler verir, kim demiş ki bittin sen
Sonsuzluğun sahibi çağırınca gittin sen
Aynayı tuz buz eder bu kem nazar Muhsin’im!...
Yakar kül eder bizi, bu intizar Muhsin’im!...

Hicranın ateşinden Keş Dağı’nda kar yandı
İntizarın közünden yürek yandı, nâr yandı
Zulmün yüzü maskeli; iffet yandı, ar yandı
Zamanın akışını akrep bozar Muhsin’im!...
Kula nasibi düşer, dünya pazar Muhsin’im!...

Zannetmeyin silinir hakikatin gölgesi
O kanlı gömleğindir şehadetin belgesi
Şimdi bayram yeridir güvercinler ülkesi
Onca çileden sonra düştün bîzar Muhsin’im!...
Kalplerde yaşıyorsun, yürek mezar Muhsin’im!...

Maddenin çeperini aşıyorsun sen Reis!...
Toprağın kucağında üşüyorsun sen Reis!...
Alperen yüreklerde yaşıyorsun sen Reis!...
Yiğitler meydan okur, korkak pusar Muhsin’im!...
İman kalelerinde tunçtan hisar Muhsin’im!...

M. NİHAT MALKOÇ