Affet Allah’ım, bağışıklık kazandım,
günahların en karasına.
Bu yüzden, bir tövbe merhemi
isterim katından.

İçimde bir nehir var, boz bulanık akıyor.
Bir peygamber soluğu isterim —
Medine’den esen bir rüzgâr.
Bıraksam kendimi ona,
savrulsa tüm masiyetlerim.

Kalbim, Kâbe’den yorgun döndü.
İsmail’in topuğuyla can bulan topraklarda,
hayat bulmak isterken ruhum,
riyaya bulanmış suretler gördü.

İnsan insana ayna olmalıydı hani,
mü’minler birbirlerini kokusundan,
gözlerinden, sesinden soluğundan,
kısacası tavrından tanımalıydı ya…

Ben aynalarda kardeşlerimi görmek,
dert çöllerinde ellerinden tutmak isterken
bir bıçak gibi ihanetin pençesinde,
uhuvvet sekerâtındayım.

Bu sebeple, eridi güvenim
taş duvar yüreklerin önünde!
Yitip gitti sevgim — sustu sesim
ama hâlâ Rabb’ine sığınan bir çocuk var içimde…

Allah’ım
Ben ki nefsin zindanından medet umarım, Sen ki Rahmân’sın —
neyi bağışlamazsın?

Zeynep Zuhal Kılınç
25 Ramazan 1446