BİR DEMET BULUT
Bir demet bulut kümesi geçti buralardan.
Bakır renkli… Darmadağınıktı yorgun saçları, Zincire vurulan düşlerim gibi. Asya bozkırlarının toprağı kokuyordu Yorgun saçlarının her telinde… Beni tanıyıp tanımadığını sordum, Belleğinden silinmediğini söyledi Orhun yazıtlarının… Koşuyordu ardı sıra yağız atlıların, Yağız atlılar Güneş’i kovalıyordu Zamanın sınırsızlığında. Güneş, zamanı aşmaya çalışıyordu; Karanlığı yakalamak için. Türküsünü dinlemiş ihtiyar dağların, Vahşi ırmakların çağıltısında… Kanat açmış nice serüvenlere, Geride bırakmış çığlıklarını Sessizce uyuyan yarasaların… Gözyaşlarını taşımış Karanlık mağaralardan… Ve yorgun bulut Kayboldu kızaran ufuklardan! Al yeleli Bozkurt’un Destanını taşıyordu O diyarlardan… Bir başka zamana… |
başarılarınız daim olsun paylaşım için teşekkürler
saygılarımla