Vurgun ruhumuzun demi
Kaşları keman, gözleri liman
Her kelâm sessiz /sessizliğin.
Dur! Vurgunluğundan öpeyim sevgilim.




Gecenin karanlığına aydınlanan dualara sarılır kalbim, kendi halindeliğinin hali aşkına aşina ise yeryüzü,gökyüzü yorgun bedenler, yorgun düşler yorgun düşünceler bizi bize anlayan ve anlaşılan düşünceler getirir sevgilim.

Anladığın ve anlaşıldığın bir düşüncede düşünülmek ne mutlu bu kutlu yollara yürüdüğün yollar çiçeklenir her yana yan yana ’yana/ yana’ sevgilim...


Vurgun ruhumuza yıllar, yollar, bir hayli yoran günler ,geceler, en çokta düşünceler yorgun anlıyorum anlamaktan öteye geçilmiyor sevgilim...

Bir yerlerde yaşadığını var sayayım bir umut geleceğin yada geleceğim günlerimiz olur mu bilinmezlikler içinde bildiğim şey sende usandın canından, bende usandım canımdan. Kimi zaman benim gibi yazıp herşeyi siliyorsun...

Yaz ve sil canını sevdiğim, sil kaybedecek bir şeyimiz yok! Yaşıyormuyuz bak sağına soluna yokla nefes alıyormusun?..Nefes alıyorsak halen bir umut var demek yarına ve yarınlara...

Asırları geçen hasretin /hasretim ile sesleniyorum yüreğin öyle umman belki de! Yüzüyorum yürek ummanın da! Kimi zaman neşe ile dönüyorum suya batıp çıkışlarımda gülüşlerinden tutuyorum tutku ile Dur! Vurgunluğundan öpeyim sevgilim...

Baki selam gökyüzlüm...