Yitik Umutların Yankısı..

Şimdi neden bu sessizlik, bu uzak diyar?
Sözlerin kayıp, bakışların bir sır perdesi.

Oysa ben, seninle doğmuştum, seninle varım.
Bir zamanlar, kaderin çizdiği o mucizevi yol,
Gözlerimizde parlayan o saf, o derin sevda.

Bir yıldız kaymıştı avucuma, dilekler fısıldamıştı.
Bir hasret büyümüştü içimde, hiç dinmeyen.

Geçmişin yalnızlığı silinmişti, sanki hiç yaşanmamış.
Oysa kalbim, senin için atıyordu, sadece senin.

Burada, gözlerindeki o gizemli mavi, sonsuz denizler.
Burada, ruhun dans ediyordu, sözlerinle, dokunuşlarınla.

Öyle güçlü, öyle tamamlayıcıydı ki bu duygu,
Bir şelalenin sesiyle, bir kuşun kanadında,
Gönlüm, bin parçaya ayrılmaya hazırdı.

Çünkü biz, iki ayrı evren, bir bütün olmuştuk.
Oysa bir tutam rüzgar yeterdi saçlarını okşamaya.

Bir damla yağmurun, bir tutam toprağın yanındaydı huzurumuz.
Seni bir kez daha görsem, kalbim yerinden fırlayacak gibi.

Görmezsem, ruhum karanlığa gömülecek.
Varlığının başladığı, ruhunun bittiği o kutsal yerde,
Duyguların vardı, destansı, sonsuz.
Gerisi, sonsuzluğun sırrı...

Hasan Belek
21 mart 2025
Akçay