Gönül Bahçesinde Hüzünlü Günler..

Soldu gönül bahçem, güllerim bir bir,
Yaralandı sinem, umutlarım bitti.
Döküldü yapraklar, hazan sonunda,
Uzaklaştı sevgim, gözlerim nemli.

Yalnız kaldı bu can, acır dünyada.
Hasret rüzgarları, gönül yurdumda,
Uçuyor sevinçler, hepsi bir anda.
Kırıldı kanadım, uçamaz oldum.

Düştüm dipsiz kuyuya, çaresizliğe,
Ağlarım sessizce, kör gecelerde.
Anılar canlanır, her gece her an,
Mazideki güzel, hayallerimde.

Yüreğimde sızı, dinmek bilmez,
Aşkın ateşiyle, kül olsamda ben.
Bulunmaz dermanım, çaresizim ben,
Yollarına baktım, gelemedin sen.

Umudum tükendi, beklemem seni,
Sensiz geçen her an, bir azap oldu.
Gözyaşlarım aktı, sel gibi doldu,
Kayboldum karanlık, çaresiz anda.

Ey sevgili duysan, feryadımı da,
Ne olur dindir bu, yangınımı da.
Sensiz geçen ömrüm, bir zindan oldu,
Ne olur dön artık, ne olursun gel.
Sensiz yaşamaksa, oldu bana el...
Hasan Belek
22 mart 2025
Akçay