Esme Bint Umeys’i bilir misiniz?
Hani o kadın sahabe.
İlk inananlardan...
İlk gönül verenlerden bu güzel dine.
İki hicret sahibi;
Önce Habeşistan, sonra Medine.
Doğduğu yerleri terketti.
Yürüdüğü sokakları...
Yaşadığı evi, odaları...
Uzak diyarları mesken edindi...
Allah için.
Nur yüzlü elçi için.
Resulullah için.

Esme Bint Umeys’i bilir misiniz?
Hani o kadın sahabe?
İlk inananlardan...
İlk gönül verenlerden bu güzel dine...
İki hicret sahibi;
Önce Habeşistan, sonra Medine.
Bir gül misali koparıldı dalından.
Havasını teneffüs ettiği Mekke’sinden.
Şuaybe limanı İlk adımdı gurbetin.
İlk gözyaşı..
İlk uzaktan bakış.
Kızıldenize uzanak çileli yolculuk.
İlk çırası hasretin.
İlk yangını firkatin..
İlk cemresi özlemin
Yüreğe düşen..

Esme Bint Umeys’i bilir misiniz?
Hani o kadın sahabe?
İlk inananlardan.
İlk gönül verenlerden bu güzel dine.
İki hicret sahibi.
Önce Habeşistan, sonra Medine.
Önce satırlara,
Sonra sadırlara,
Ve sonra uzak asırlara nakletti Nebi’nin kelamını, hadisini, tebliğini...
Karşı durdu müşriklere...
Hiçe saydı canını...
Zamanlardan zamanlara taşındı adı..
Mus’ab bin Umeyr gibi...
Ümmü Seleme gibi...
Zübeyir Bin Avvam gibi...

Esme Bint Umeys’i bilir misiniz?
Mute savaşında şehit düştü eşi.
Kanını akıntılar Cafer bin Ebu Talib’in.
Ve şehadete koşan nicesinin...
Yetim kaldı çocukları...
Yetim kaldı kuzucukları...
Sicim sicim döküldü gözyaşları...
Yılmadı Esma Bint Umeys...
Asla pes etmedi.
Hak bildiği yoldan geri dönmedi...

Abdurrahman Tümer