1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
133
Okunma
Elif gibi durmalı insan,
Dimdik, dosdoğru, eğrilmeden...
Kalbinde hakikatin nuru,
Dilinde Hakk’ın adı eksilmeden.
Vav gibi eğilmeli insan,
Kibirden, benlikten arınarak,
Secdede erirken benliği,
Rabbine yönelip varlığından sıyrılarak.
Alnı ak olmalı insanın,
Ne hileye bulaşmalı, ne kine,
Bir gül gibi kokmalı nefesi,
Hep bahar olmalı sine.
Töresini bilmeli insan,
Atasından miras aldığı edebi,
Var olma gayesini unutmamalı,
"Ben kulum" demeyi şeref bilmeli.
Çünkü insandır, beşerdir,
Bir nefeslik misafir cihanda,
Bir damla gözyaşıyla gelir,
Bir dua ile gider bir anda.
Elif gibi dur, Vav gibi eğil,
Ne fazla ol gururda,
ne eksik tevazuda,
Yol Hakk’a varır sonunda,
Yeter ki hiç durmasın yürüyüşün
“Hu, Hu" sada’sında...
Abdurrahman Tümer
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz