18 MART 1915 ÇANAKKALE ZAFERİ

I
Günlerden on sekiz mart, yıl bin dokuz yüz on beş,
Çanakkale ufkundan, hüznüyle doğdu güneş.
Tarihin sahnesinde destanlar yazan ordu,
Yeni bir destan için, siperde bekliyordu.
En nihayet Haçlı’nın donanması göründü,
Gelibolu sırtları sessizliğe büründü.
Fransız’ı, Anzak’ı, İngiliz’i, Hindu’su,
Bir kez daha gelmişti, Ehl-i Salip Ordusu.
Önce büyük toplarla Türkleri biçecekti,
Sonra rahat bir halde, boğazdan geçecekti.

II
Nerden bileceklerdi, Mehmedin imanını,
Vatan için dökerdi, Türk oğlu al kanını!
Bu millet değil miydi, kanıyla tarih yazan?
Bu millet değil miydi düşmanı bin kez bozan?
Güneş bizden doğardı, yine bizden batardı,
Uygarlığın yüreği yalnız bizde atardı.
Aden’den Endülüs’e Barbaros’lar gezindi,
Akdeniz Türk gölüydü, üç bin ada bizimdi.
Küffarın erlerini Tuna’ya döken kimdi?
Kanije’de, Budin’de surları söken kimdi?
Türkler yenilmez diye, batıya kim belletti?
Türk Marşını yıllarca dünyaya kim dinletti?

III
O sabah masmavi gök, kızıllığa büründü,
Siperlerin önünde Gazi Ata göründü,
Sanki Mete’nin ruhu, gökten yere inmişti,
Onu gören kalplerden, kederler silinmişti.
Türk’ün asil başbuğu, zaferi görüyordu,
Askeriyle ölümün üstüne yürüyordu.
Bir ayda anladılar, Türk’e kefen biçilmez,
En son Türk ölmeyince Çanakkale geçilmez.
Denizden olmayınca, gerilerde durdular,
Uzaktan saatlerce, tabyaları vurdular!
Sonra yüzlerce tekne, sahil boyu yanaştı,
İçlerinden çıkanlar, kıyıya dek ulaştı.
Toprağımı kirletti, binlerce vahşi çakal,
Kiminin boynunda haç, kiminde pembe sakal.
Toprağa ilk basanlar tırmandılar yamaya,
Mehmetçikler başladı, ön safı budamaya.
İlk düşen müstevlinin, mermi girdi alnından,
Arkasındaki sırtlan, vurulmuştu karnından.
Sağa sola kaçtılar büyük korku içinde,
Komutandan nefere, kalmışlardı niçinde?
O an Efsun erleri, büyük kayıp verdiler,
Yüzlercesi ardarda, cehenneme girdiler.

IV
Dokuz ay devam etti imanla küfrün cengi,
Kızıl kana boyandı denizin mavi rengi.
Tarih tekerrür etti, bir daha yenildiler,
Bombaların açtığı çukura gömüldüler.
Ceddimiz bayrak için, ezan için öldüler,
Vatana can vermeyi kutlu görev bildiler!
Destan oldu dillere 57.Alay,
Şehid düşerken Alpler, şahit oldu gökte ay.
Dünya duysun Türkoğlu, nikâhlıyım hilâle,
Paramparça olsam da iznim yok izmihlale!

YAŞAR ÖZKAN (Türkoğlu)
18 Mart 2024
Safranbolu