Neden iyiler hep kaybeder bu hayatta, söyle?
Neden dürüstlük, sahtekarlara yenik düşer böyle?
Neden merhamet, acımasızlık karşısında susar, dinler?
Neden sevgi, nefretin gölgesinde kaybolur, siner?

Adalet nerede, hak nerede, vicdan şimdi nerede?
Neden kötüler kazanır, iyiler kaybeder hep derinde?
Neden yalancılar yükselir, dürüstler düşer yere?
Neden riyakârlar sevilir, samimiler hor görülür her yerde?

Belki de iyilik, bir zayıflık sanılır bu dünyada hep,
Belki de dürüstlük, bir aptallık sayılır, nedir sebep?
Ama ben inanıyorum, iyiliğin gücüne sonuna dek,
İnanıyorum, dürüstlüğün zaferini, bekleyecek.

Belki de iyiler, kısa vadede kaybeder bu oyunu,
Ama uzun vadede, kalplerde kazanır, sonunu.
Belki de iyilik, bir tohumdur, sabırla büyüyen,
Bir gün yeşerir, meyvelerini verir elbet, bekleyen.

Çünkü gönüller bilir, kimin yüzü ak, kimin karadır,
Sahteliğin maskesi, bir gün mutlaka yarılır.
Gerçek değer, parayla değil, vicdanla ölçülür,
İyilik yapan ruhlar, sonsuza dek gülümser.

Aldanma şimdilik, yükselen o sahte taçlara,
Unutulur adları, gömülürler topraklara.
Ama iyilik tohumu, her zaman filizlenir,
Ve nice kalplerde, anısı hep dinlenir.

Bu dünya bir imtihan, sahnesi döner durur,
Asıl kazanan kimdir, sonunda belli olur.
İyilikle örülen yol, mutlaka Hakk’a çıkar,
Kaybetmekten korkma, iyilik yapanlar hep kazanır.