Ey "kuzu", bak şimdi sana ne diyorum…
Sivrildin bir güzel, ama dikkat et; o sivrilik çabuk kırılır!
O kadar umut oldun ki insanlara, gözlerindeki ışıltıyı bir an önce yakalamalıyız, yoksa yakalayan başkasına gider. Gözlerin ela, kaşların kara, ama seni yememek için canımı dişime takmam gerek!
Şamdanın ışığında parlıyorsun, ama dikkat et, yalan yanlış kulplarla geçici zaferler kazanma! Yalnızca takma takıların değil, içindeki gerçek de önemli.
Geçmişin temiz diyorlar, ama eski defterlere el atıp kirleri dökmek niye? Yoksa sen bu fakirlere bir umut mu olacaksın, yoksa onlardan mı besleniyorsun?
Ama en çok sana söylediklerim… "Yiyeceğim kuzu seni," ama dostum, işin şakası bir yana, sen gerçekten de bir ikonik mizah ustasısın. Hedeflerine ilerledikçe her golde biraz daha "kuzu" oluyoruz.
Bismillah deyip çıktın yola, bütün gemileri yaktın! Bu meydan okuma, gerçekten de en içten dostça bir mizah içeriyor.
Bu şiirinin içindeki zekice betimlemeleri, esprili yaklaşımları ve metaforları çok beğendim. Hep böyle kal!