bir vakit yoruldu meczup
durdu dinlendi
belirdi aklı aniden
koşarak uzaklaştı gerçeklerden..

bu zihninin emriydi ona
ispat etmeliydi kendini onlara
hışımla çatarak çağlara
kuşandı ruhunun kılıcını
vurdu ensesine akıl satanların
en başındaydı kalbinde ki çıkmazların..

bulutlar kaplamıştı şehrin üstünü
insan duvarları örülüyken etrafına
ve bu çılgın setlerden geçmeliydi
bir an olsun rüşdünü ispat etmek için..

renklerini çalmışlardı hayasızca
kirletmişlerdi tüm beyazları
ve gri bir duman eşlik ederken odasına
kıpkırmızı kanlar oturmuştu gözlerine..

sanki bir gün ölüyü diriltecekti âsâsı
hüzünlü akşamların ölümcül vedaları
titrerken gözlerinde birkaç hüzün damlası
konulmuştu adı bir kere o garip meczubun..

Not:Hikayede anlatılan kişi birinci derece yakınım olmakla birlikte yüreği çok temiz zihnine binen yüklerle hayatın ağırlığını kaldıramamış adam gibi adamdır..