Birgün, dediğin gibi, belki de anlarız, Her şeyin bir sonu var ve her yolun bir başlangıcı. Ama bil ki, her gidişin ardında bir kalış vardır, Bir yerde kalırız, belki de sadece bir iz bırakırız.

Geçen zaman, bizi sürüklerken, Kiminin ardında solgun bir yel, kiminin gerisinde bir fırtına. Ne kaybolan anılara takılı kalırız ne de geçen yıllara, Bir zaman vardı, sen ve ben, şimdi iki yabancı Ve her yabancının içinde bir iz kalır.

Kokular, melodiler, bir parça eski anı, Bunlar silinmez, silinse de izleri kalır, hep bir yara. Ama korkma, ben dokunmam sana, Bırak ki anılarımı alıp gitsin rüzgar. Beni arama, ben seni aramıyorum, Her ne varsa, düşen her damla, geçmişte kalsın.

Bizim için bir şey bitmedi, ama başladı, Bir yolculuğun sonu, başka bir yolculuğun başlangıcıydı. Geriye, sadece bu kırık dökük şehir kaldı, Ve kaldığımız yer, gözlerimizde bir yansıma, başka bir zamanın hatırası.

Hikaye bitti demişsin, belki de, Ama unutma ki, her bitiş yeni bir başlangıçtır. Beni anılarınla bırak, bu koku kalacak hep, Birgün, sen de anlayacaksın.

Bunun içinde yaşamış olacağız, İkimizin de yüreği bir başka yerin, bir başka zamanın içinde. Kapatma kapılarını, seninle açtığım zamanlar vardı, Birgün, birgün sen de anlayacaksın.

Yürekten tebrikler.