Hep gariplik, hep gariplik, budur Bozkır’da mizân,
Sitemini yut Ramazan! HAKK Tealâ’dır yazan.
Sanmayasın yalnız sensin,başı boranlı gezen,
Yaslan! Yaradan’a yaslan, Çekme kayle Ramazan,
İkrârın ver çık dağlara, türkü söyle Ramazan.

Çoban olmak meşakkâtli...seversen çoktur hazı,
Dostum! alın terinin de, başkadır tadı tuzu.
Sakın deme çıkmazını, bilmesin elin kızı,
Gâvur geçim beynâmazı, muhâl böyle Ramazan,
Siğim siğim dök dağlara, türkü söyle Ramazan.

Tabakandan cigâra yak, efkârı savur hay’a,
Sal nefesi halka halka, körpecik doğan Ay’a.
Ucu yanık bozlak demle, buyursun Atlı ,yaya,
Nâr-ı bülbül dillerini, bizâr eyle Ramazan,
Mıh gibi ok çek dağlara, türkü söyle Ramazan.

Ahh! Ramazan, beni sorma, şehrin yad’ı, yoz’uyum,
Şol diyar-ı gurbetin de, buğday tenli yüzüyüm.
Seni gördüm dilşad oldum, şükür emr’e razıyım,
Senelerdir açık aram, bizim Köy’le Ramazan,
Bizden selâm çak dağlara, türkü söyle Ramazan.

Sen türküler söyler iken, ben mızrabım ezeyim,
Ata,dede toprağında, perde perde gezeyim.
Yüreğime değ Kardaşım,değ ki telde tezeyim,
Anamın öz çilesinde, yundur şöyle Ramazan.
Gel de benden bak dağlara, türkü söyle Ramazan.

Bil! yurdumun bozkır kokan, Fidanısın, Gülüsün,
Biliyorum! bir hanenin, tek tabanca Elisin.
Diliyorum! önünde hep, Koyun Kuzu melesin,
Nâçar ömür yoksula râm,hayat böyle Ramazan.
Sol omzunu yık dağlara, türkü söyle Ramazan.