Rüyan yarım, uyku ise bir tarif, gözlerim hâlâ saatine takılı kalmış yalnızlıkta. Her anı, bir sabahın acı sabırsızlığına dönüşüyor. Yalnızlığın, bayram arifesinde küslerin barışması gibi, içimdeki tüm kaybolmuş umutları toparlıyor ama yine de eksik hissediyorum. Bazen, özlediğim o zamanları düşlüyorum, belki de ben de öylesine kaybolan bir eski hatıra gibiyim.

Ruhumun senden aldığı son nefes, bana uzak düşerken, gözlerim her köşede seni arıyor, yollar seni bekliyor. Uykuda kaybolmuşken düşlerim, kuyuna düşer gibi her gece yeniden seni arıyorum. Derinliğinde kaybolan bir kuyumsun; ne çıkar suyumdan, ne çıkar bir damla benliğimden. Sadece toprağımda yeşerecek bir iz bırakmanı bekliyorum.

Yağmur, toprağımda birikmişken, belki de ben seni bekleyen bir kök gibiyim, her bir bekleyişimle kendime dönüyorum. Ve eğer sen tohumsan, ben sana en derinden kök salmış bir sevda oluyorum.