Yüreğinize sağlık..

Durak, her zaman bir durak değildir; bazen bir yola çıkma cesareti, bazen de beklemekten tükenmiş bir yorgunluktur. Yol, her adımda başka bir yük taşır, her bekleyişte başka bir umut barındırır. Çocuklar, geçip giden zamanın hızına yetişmeye çalışırken, yaşlılar zamanın sabrıyla sarmaş dolaş olur. Herkes, hayatın otobüsünü kendi kadar bekler, kendi kadar tükenir.

Ama durak, işte o durak... Herkesin geçip gitmesi gerektiği bir yer. Kimi zaman bir başlangıçtır, kimi zaman ise bir son. Her yolculukta, her adımda bir anlam taşır, ama hiçbir zaman aynı kalmaz. Bir bakış, bir söz, bir düşünceyle şekillenir. Kimi için geçmişin sonu, kimi için geleceğin başlangıcıdır.

Zamanın kendisi, o otobüsün gelmesi gibi, bazen hızla gelir, bazen de duraklarda asılı kalır. Beklemek... Gerçekten de bir anlam taşıyor mu, yoksa sadece zamanın kendisine dair bir yanılsama mı? Kişinin içindeki tüm kararsızlıklar, hayalleriyle yoğrulmuş, ama her durumda sadece bir durak kalır: Herkesin beklediği yer, ama kimseyi orada tutmayan.