Bu şiir; 1961 yılında, bildiğimiz üç öğün yemeğin bir öğünün bulunamadığı, ayakta durmakta güçlük çekilen sarp yamaçlarda öküzler yuvarlanarak sürülen çiftlerden elde edilen bir lokma bulgura yağ isteyen 5 tane amcasını cephelerde şehit vermiş adana kozan Salmanlı köyünden Abdurrahman köse tarafından kaleme alınmıştır. Tüm sahipsizlik ve sitemine rağmen devlet büyüklerine olan saygısını yitirmeyen bir üslupla yazıldığı anlaşılan bu şiir yazarı tarafından mektup niyetiyle TBMM ye gönderilmiştir. Ve

On beş hane olan altmışa çıktı
yedi baş nüfus da yetmişe çıktı
bu orman kanunu belimiz büktü
bari bir adaya sürün efendim

Dizelerindeki son mısrasıda başına gelir 1974 Kıbrıs barış harekâtından sonra Kıbrıs adasında yedi konuk köyüne iskân edilir.

Abdurrahman KÖSE

Sayın vekillerim isteğim sizden
Dağ başında bizi bulun efendim
Sizden evvel gelen bizi görmedi
Bari siz insafa gelin efendim

İlk önce söyleyim kendi halimi
Belki şaşırırım doğru yolumu
Cahilim düzensiz kaba dilimi
Kusurum defterden silin efendim

Gürsel baba halimizi sormayı
İsmet baba ister bizi görmeyi
Bende layık görmem ata binmeyi
Heligopter ile gelin efendim

Gelemezseniz yerinizde oturun
Bazıda hatıra bizi getirin
Memlekette işçiliği artırın
Bize de bir çare bulun efendim

Okuyup da tahsil görenler çoktur
Kimi memur olmuş kimisi doktor
Bizim de okumaya paramız yoktur
Bizimde halimiz bilin efendim

Memurun mayışı senede artar
Fakire tahrana çorbası yeter
Pirinç makarnada karnımız yırtar
Hiç olmazsa bulgur verin efendim

Zenginler harcıyor sinema da barda
Fakirler sahipsiz kalmışız burada
Anayı kaybettik babamız nerde
Senede bir defa gelin efendim

Vekil bırakmışız yüzünü görmek
Bizim yolumuzda izini görmek
Seçim gelmeyişin sözünü görmek
Gelip de halimiz görün efendim

Bazen kazamıza düşerse yolu
Başı kalabalık duyulmaz dili
Ora da bilinmez kimsenin hali
Birini de köylere salın efendim

Dedemden tapulu bir tarla kaldı
Şimdi yirmi tane meresci oldu
Tapusuz yerleri hökümet aldı
Ormana esirik bilin efendim

Kozanın köyünün yüzde sekseni
Ormanlık arazi bilin ekseri
Bizler konuşursak derler serseri
Bize de bir aklı verin efendim

Orman kestin diye zabıt tuttular
Niye kestin diye mahkûm ettiler
Her suç af oldu bizi unuttular
Bize de bir sahip bulun efendim

Ormana kasdım yok ekmek davası
Bir evlek tarladır bütün çabası
Evladı aç kalmış hapis babası
Birazca düşünüp durun efendim

On beş hane olan altmışa çıktı
Yedi baş nüfus da yetmişe çıktı
Bu orman kanunu belimiz büktü
Bari bir adaya sürün efendim

Ormancı forsludur yanına varılmaz
Kanunu keskindir cevap verilmez
Ormanlık arazi burada durulmaz
Ovadan bir parça verin efendim

Kimse çekmez bu fakirin nazını
Dahi görmeyiz yağın yüzünü
Toprak reformu yedi sözünü
Söz veren sözünde durun efendim

Baba evladının halin bilmezse
Çaresiz derdine çare bulmazsa
Sözlerimin hiç kıymeti olmazsa
İsmimi nüfustan silin efendim

Sen atasın evladını sayarsan
Pusulamı bir dosyaya koyarsan
Evvel Allah Muhammedi seversen
Mektubuma cevap verin efendim

Vilayetim Seyhan kazam da kozan
Salmanlı köyünden şiiri yazan
Dertli Abdurrahman söylüyor bazan
Bizi de deftere alın efendim.