ANNEM
Bir,
Elini öperken bayramlarda Bir de ’nasılsın yavrum’ diye bağrına bastığında beni İçim gider... Rahmetli babamı hatırlarım O’na her baktığımda Bir kez daha bir mahzunluk çöker yüreğime İçim gider... Torunlarını görmek güç vermiştir bilirim, Bilirim ben ve kardeşimdir O’nu ayakta tutan, Yemek yerken yüzüne bakarım bazen, İçim gider... Aslında soğuk dururum O’na karşı, Canımlı cicimli annecim’li konuşamam nedense Öyle değilimdir aslında, Çok severim O’nu, ne zaman görsem zaten İçim gider... Babam öldüğünde derinden sarsıldım, Ama O’nsuzluğa dayanamam yıkılırım, Düşünürüm, düşünürüm de yokluğunu içim gider... Ben O’nu içimden severim ölesiye.. O da bilir, İçi gider... |
Sevgiyle, şiirle kal.