Zemherinin ortasında yanmak ne?
Nerden çıktı temmuz ayında donmak?
Dalgasız denizde gezinen tekne,
Nerden çıktı birdenbire dağılmak,
Aşk denilen muammada boğulmak?

Ürkütücü düşler gördüm her gece,
Kan terin içinde buldum sabahı.
Seni, sana sordu gönlüm her gece,
Duydukça dilinden dökülen ahı,
Omzuma yüklendi aşkın günahı.

Baksan görmüyorsun, desem duymazsın;
Kalp yanar, göz ağlar, dil isyanlarda!
Yaşadığım aşkı aşktan saymazsın;
Kalbim kırgın, gönlüm hezeyanlarda!
Gezinip dururum sığ dalyanlarda.

Entübe bir aşkın esiri olmuş
Gördüğüm güzellik keser nefesi
Lakin kalbindeki çiçekler solmuş;
Kök kurutur ayrılığın gölgesi
Sana ulaşmıyor kalbimin sesi

Yorgun gecelerin arkadaşıyım,
Anlamsız bir nefret duygularımda…
Aşk mahkumlarının can yoldaşıyım,
Düştüğümüz hasret kuyularında,
Çırpınıp dururuz kıyılarında…

Derin suskunluğun gider ağrıma,
Dilini gizemli sessizlik kaplar.
Desem ki cevap ver gönül çağrıma,
Kalbime inceden bir sancı saplar,
Nedense sonsuza çıkar hesaplar?

Ey kalbe hükmeden gizemli güzel!
Yetmez mi ettiğin bunca eziyet.
Bir masal yazarız gelişigüzel,
Kendini anlatmak dildeki niyet,
Yıkılmış bir yürek, ödenen diyet!

19.02.2025/Samsun

İbrahim COŞAR