Aslında,
Taşımalı hergün yakasında insan sevinci.
Kurumayan bir çiçek gibi.

Küstürülmüş bir çocuk yüzü yüreğimizin bir yanı.

Sebepsiz taşıyoruz
Beraberimizde, içimizde tanımadığımız eski bir yalnızlığı.
Canlandığında öldürüp,
Öldüğünde canlandırıyoruz
Aşkları.

Olmadık anlar mezarlığı yüreğimizin bir yanı.
bu içsel isyanlar fatiha sayılmalı.

Geçtiysek yollardan,
Bir şeyler arkada kalmalı.
Ayrılmıyor oysa yanıbaşımızdan
Hüzün denen yol arkadaşı.
Ayrılmıyor oysa yanıbaşımızdan
Sebepsiz bir keder.
Her daim içimizde.
Sahibi olmadığımız üzüntülerin izleri yüzümüzde.

Çoğaldığın da azaltmaya azaldığında da,
Çoğaltmaya uğraşıyoruz gülüşleri.
Küstürülmüş bir çocuk yüzü yüreğimizin bir yanı.
O zaman bütün ayrılıklar kötü bir oyun olmalı.

Aslında taşımalı hergün yakasında insan sevinci.
Kurumayan bir çiçek gibi.