Biliyordun aslında o zalim hiç gelmeyecekti
takvimden yaprakları bir birine ekledin
acı dolu yüreğini sarmaya geri dönmeyecekti
kahretsin bu yerde boşuboşuna bekledin
sarmaladıgın anıları sana geri vermeyecekti
bile bile ömrünün baharına acıları ektin
özenle sakladığın kalbine asla gülmeyecekti
acımadın kendine seneleri bir birine ekledin

güvenme dedim zamana çok bedeller ödersin
unut dedim güzell yılları hayatını heder edersin
gün ay sene bir bir geçip gidivermiş kederdesin
ahlarla vahlarla her gün için için aglar iç çekersin vefasız derdinden biçaresin çok geç fark edersin
bırak aşkın başka aleme başka zamana kalıversin
bu dünyada gerçek olan ne var ki yaşayıveresin
kaç aşık maşukuna kavuşmuş sen murada eresin

her tükenip bittiğinde ayaga kalkıp kuruyordu
burada bırakamazsın vazgeçme asla diyordu
deli gönül maziye dalıp kendinden geçiyordu
divane gönül hiç duymuyor süründürüyordu
cananın acı dolu sözleri kalp kıyıma vuruyordu
aşk limanına yanaşan son gemide demir atıyordu
hiç sevmedim diyen dilleri kalbime dokunuyordu
ölümden beterdi o anlar deli gönül vazgeçmedin.
bekledin gelmedi baştan biliyordun gelmeyeceğini
seninki zaten bir hayaldi ya unutacak yok olacaktın yada yalandanda olsa vuslat düşleyecektin benim deli divane gönlüm…