Sırlarım ifşa olmasın diye aksan değiştiriyordum,

Bu yüzden nefesim kesilinceye kadar bağırıyordum.

Hakim bey, lütfen dinleyin, hatam değil bu benim,

Sanırım şeytana uydum... Peki, biraz da ben istiyordum~



Çocuk, farklı yaratıldım ben, başka bir ettenim!

Asla çiğnesen de yutamayacağın türdenim.

Soğuktan yanınca ellerim, göremeyince gözlerim,

Çok yorgun yüreğim, bu yüzden yanık kokuyor sözlerim.

Gerçekliği nasıl reddedebilirim? Üçüncü gözüm açık benim,

Gördüklerimi beğenmeyebilirim, ama aklımı yitirmedim,

Hayır bebeğim, inan bana, onu sadece özgürleştirdim.



Anla artık, görmezden gelemem göğüs kafesimin içini,

Ölü şairler derneği gibi ölü benim kalbimin ritmi,

Yine de tut ellerimi, dans edelim seninle ölümüne...

Ama şimdi asılma zamanı teknenin küreklerine,

Şelaleden doğruca aşağı ve nihayet özgürlüğe!

.

Ben bir kaçığım bebeğim, gir ve çık artık aklımdan!

Aklımı kaçırmadım, eminim. Ama koştum ardından.

Ben bir kaçığım bebeğim, dön artık yolun başından!

Ben kendime aşığım, sadece geçiyordum buradan...

.
..
...

Eğer bilseydin benim bildiklerimi ve görseydin gördüklerimi;

Fark ederdin, delüzyon, halüsinasyon ve havale hayallerimi...

Ben biliyorum ki, hayat anlamlı yalnızca kendi anlamlarınla,

Anladın mı bilmiyorum, benim anlamlarım belirliyor benim gerçeklerimi.



Bazı günler ben gerçekten de mutluyum, çünkü düşünüyorum:

"Ya aklı başında biri olsaydım!" ne yapardım bilmiyorum.

Bazı günler ise tutkuluyum, düşüncelerimde tutukluyum:

İnsanlar ne istiyor benden? Ne olsam acaba daha iyiydi?

Roma’ya diz çöktüren büyük komutan Hannibal mi,

Yoksa, korkunç görevinden kaytaran bir kannibal mi?

Ama ben muhakeme ettiğimden beri, oldum daha muhteşem biri,

Ah be, muhterem beyefendi! Neydi özgürlüğe giden yolun bedeli?

Eğer hastalığın tanısı, olmak ise farklı:

Çek anında fişimi ve ölüme terket beni!



Ya da tam tersi, etki tepki meselesi,

Peki, doktor, söyler misin, bu neyin sesi?

Ben diyorum ki, nasıl yazacağımı ben belirlerim,

Sen diyorsun ki, doğrusu için uyak eklemeliyim,

Redif ve kafiye, evet, güzel görünüyor gözüme,

AMA BEN ŞAİRLİKTEN NEFRET EDİYORUM ÖLÜMÜNE!

Ahlak pusulam güneyi gösteriyor, doğruca yer altına iniyor,

Ve Hayır! Artık hiçbir saygım yok kafandaki gerçekliğe!

.

Ben bir kaçığım bebeğim, gir ve çık artık aklımdan!

Aklımı kaçırmadım, eminim. Ama koştum ardından.

Ben bir kaçığım bebeğim, dön artık yolun başından!

Ben kendime aşığım, sadece geçiyordum buradan...

Ben bir kaçığım bebeğim, gir ve çık artık aklımdan!

Bir turist geçiyor, trrum tiki tak; hoşçakal, kendine iyi bak!

...
..
.