YIKINTIkontrolsüz bir asabiyet ayak tırnaklarımı sökecek bu şehir ben ayaklarımı karnıma çekerken devrildiğim duvar dibinden baygın gözlerle bakarken gece gezmesinden gelen üç beş gotik alay edecek benimle sövüp sayacağım gelmişine geçmişine korktukları ne kadar bariz ben ne kadar dağılmışım hayatın içinde şimdi topla bakalım parçaları bu bir bu iki bu üç geride kalanlar nerde ben bu kadar eksikle yerleştirilebilir miyim yerli yerine hey delikanlı çakmağın va mı diye seslensem önümden geçene ne kadar utanç verici yarım sigaranın mahremiyeti ve bir künk gibi düşer geçmişim halbuki kazı ekibi gelmemiş çoktan boşaltılmış içim sükut 22.10.2008 |
bu iki
bu üç
bu...
bu...
bitmez kardeşim bitmezzz.
parçalanan bedenler toplamayla bitmez.hadi topladın diyelim.
üzerinin sırı dökülmüştür bir kere.yüreginize saglık.çok güzel,kaleminiz daim olsun