Görmüşüm gül yüzünü demi firdevs bağında,
Taze açan goncayı gama boğar söndürür.
Beni Mecnun eyleyen gece karanlığında,
Gözlerin köze döner aşk narında yandırır.

Arzularım dağ olur her eylül öncesinde,
Boy verir dalgalarım, hicranın sancısında,
Ne zincirler kırılır, düşlerin gölgesinde,
Buz tutan sabahların yarasını dindirir.

Bahar olur kışlarım, en derin kuyularda,
Gece içimde gezer kelebek uykularda,
Ey ! Gelincik kızılı, ateşsin duygularda,
O savrulan küllerin, ne yangınlar söndürür.

Ben seni gökyüzüme, desen yaptım yapalı,
Rüzgârım değmiş sana, mora döndermiş alı,
Aç pencereni artık, benim perdem kapalı,
Şafak söktü sökecek, günyüzünü andırır.

Hangi çoban ateşi, çiy tanesi öpüyor,
Sanki içi çatlamış, damla damla serpiyor,
Kirpikleri kavuşmaz, kem gözünü kırpıyor,
Birisi’yle bir olup, ışığını söndürür.
17.02.2025

zekeriya duman