Bölüm 1. (Yaşatma Çabası)

Yoktan varoluşla başladı her şey.
Yoktan,
Yoktan yaratıldı bir avuç toprak, bir damla su
Yoktan yoğruldu her ikisi de El-Hayy’ ın ilmiyle
Yoktan üflendi ruh,
Yoktan verildi akıl ve de izan
Yoktan edildi irade,
Yoktan öğretildi ilim,
Yoktan bahşedildi hayat,
Yoktan eş kılındı hemcins,
Yine yoktan verildi evlat,
Yoktan hissedildi analık duygusu, babalık şefkati ve tüm duygular
Yoktan türedi kardeşlikler, milletler, devletler...
Yoktan altın tepside sunuldu rızık,
Yoktan şükre bağlandı bereket, huzur, refah...
Yoktan
Hep yoktan...

Belki de bu yüzden hiç bilinmedi kıymeti.
Hem de hiç...
Ve bu durum hiç yoktan sürüp gitti.

Hiç yoktan katledildi canlar,
Hiç yoktan ekildi kibir tohumları, kıskançlık,
Hiç yoktan kırdı kardeş kardeşe
Sonra hiç yoktan duyuldu pişmanlık,
Hiç yoktan kaçınıldı yüzleşmekten
Hiç yoktan sarılındı bahanelere
Hiç yoktan başvuruldu yalana
Hiç yoktan sararken tamah otları şükür filizlerini
Hiç yoktan daha açmadan kuruttu bereket çiçeklerini.
Hiç yoktan akla sokuldu kurnazlık
Hiç yoktan alışıldı yalanlar, iftiralar...
Hiç yoktan hileyle doyuruldu nefisler
Hiç yoktan çalındı emekler
Hiç yoktan gitti güven,
Hiç yoktan girildi toprak kavgasına, düştü üzerine kan.
Hiç yoktan çıplak bırakıldı Hakikat;
Hiç yoktan itibar gördü yalan,
Hiç yoktan tapıldı kudret, para, şan, makam
Hiç yoktan inkar edildi yoktan varoluş.
Hiç yoktan
Hep hiç yoktan...

Belki de bu yüzden her şeye rağmen kavramı doğdu.

Her şeye rağmen açıldı yoktan mağfiret kapıları.
Niye,
Her şeye rağmen saçıldı yoktan rahmet ışıkları.
Anlamaktan aciz kaldı akıl,
Unutulduğu anda yoktan var edenin yaşatma çabası,
Her şeye rağmen her defasında hatırlatıldı
Onun eşsiz, benzersiz varlığı, sonsuz sevgisi, kudreti.

İnsanoğlu, Onu layıkıyla bilemediğinden hiç yoktan kavramı yine yeniden hortladı.

Hiç yoktan ona eş aranıp suret biçildi.
Dünyaya gelen yüz binlerce, milyonlarca, milyarlarca Tevhit zerresi
Bile isteye kendi iradesiyle
Hiç yoktan şirk çamuruna atılınca yaşayamadı, yaşatmadı....