KEMANIMDA Kİ YANLIZLIK
Kemanın içli nağmeleri
Götürür derinliklere Yalnızlığımda ruhumu sızlatır... Bir dünyam var benim yanlızlık kokan Kalabalık için de tek başına kalan Helede geceleri sessiz odalarda bir başına Herkez uyurken döşeğinde daha bir vuruyor san-ki Ahhh!!! Bu keman sesleri Neler geçiyor gözlerimin önünden Anam canım anam sıcacık Sevgi dolu şevkatli bir yuva Yada ben öyle sanıyorum Bir ramazan günü gözlerimin önünde Babam baş köşede Muhteşem bir sofra o mubarek insan dua etmekde Aman yarabbim ne huzurlu bir ramazan Küçüğüm arkadaşlarım var Oynuyorum kapı önünde Üstüme titriyorlar küçüğüm diye Nazlanıyorum şimarıyorum ve gülüyorum Offf!!! Ne güzel çocuk olmak Heryer sıcacık sevgi dolu Yada ben öyle sanıyorum Sorunlar artıyor büyüyorum Yavaş yavaş gözyaşını tanıyorum Keşke hiç büyümesem diyorum Ahhh!!!! Bu kemanın acı iniltileri Hoşgörülü şevkat dolu bir evden Olgunluğumun son demi yuvama uçuyorum Umutla hüzünle ama sevgiyle Eyvahhhhhh!!! Yanlızlığımın tam ortasına düşüyorum Anam babam dayanamam dayanamam Ne büyük acıdır sizleri kaybetmek Kaldim bir başıma yanlızlık aşıma Offf!!! Çal kemancı gözlerim iflas etmekte Çocukluğum gençliğim gülen yüzüm Sesinle sanki zamana gömülmekde Şevkatimi ahlakimi sevgimi demleyip dostlarıma sunsamda Düşmandan çok dostum olsada bu cihanda Çakıltaşı gibi olmuyor yanlızlık deryasında Evlatlarım oluyor saçlarım ağarıyor Bedenimde her bir hücrem birbir sızlıyor Yaşamla savaşmayı öğreniyorum Yanlızlığımla yaşamayı öğrenemiyorum Ahhh ahhh!!! Çal kemancı çal Son fasl-ı bahar gibi çal Yüreğimin mürekkebi bu sayfaya dökülmese idi Eminim bu yürek kaldırmazdı bu son taksimi Şiirlerimde kendimi buluyorum buluyorum da Yanlızlığım da bulamıyorum kendimi Hep yanlız kalıyorum Kemanımda ki yanlızlık gibi __________________________________________ Sem_39 (Z-Ç) |