YALANMIŞ
Yine esir düştüm mahzenin karanlıklarına
Bildik yer bildik acılar Bedenim sızlar ruhum sıkışır köşede Böylemi olmalıydı güneşi görmeden Sözler vaadler asılımı kalmalıydı Bir gecede el oluyor sevenler Büyük aşkım dediğinin külleri ellerinden kayıyor Umuda yolculuğun batalıkta son buluyor Sonra leş gargalarıyla başbaşa Yine esir düştüm mahsenin karanlıklarına Bu son düşüştü parçalanan bedenimde İnanmam artık ne sevenlere nede yüzlere Candan yanan bir el kalmamış Yalan dünya herşeyin yalanmış Ben gibi sen gibi şiirce_ |
Büyük aşkım dediğinin külleri ellerinden kayıyor
Umuda yolculuğun batalıkta son buluyor..."
Şairem öyle bir bastınız ki tüm yüreklerin bam teline...sırlardan bir sır bu maalesef,bir gecede el oluvermek,sevdalanan yüreklerde...öyle der bir bilge "insan insana can kadar yakın,fakat cihan kadar uzaktır..."bu muydu acaba,çözemediğimiz şifre,acıttıkça acıtan içimizi...ne bir ses,ne bir merhaba...dün cancana olduklarımız,bugün el oluvermiş,umutların küllere dönüverdiği gizemli yol hikayelerinde...öyle bir bataklık ki bu hal,kapanmayan yaralar gibi kanatıyor içimizi habire...
"Yine esir düştüm mahsenin karanlıklarına
Bu son düşüştü parçalanan bedenimde
İnanmam artık ne sevenlere nede yüzlere
Candan yanan bir el kalmamış
Yalan dünya herşeyin yalanmış
Ben gibi sen gibi
şiirce_ "
Güneşe hasret kardelenlerimiz,daha gülümsemeden cemrelere,karlar altında soluveriyor böyle,bir daha açmamak üzere...yaşamın fani yüzünün yansımalarından alıyor nasibini,sevdalar da...biz olduk dediklerimiz,bir gecede ben ve sen oluveriyor işte böyle...
Tebriklerim,masallara dönüşen sevdaların hüzünlü ve acıtan yüzünü tasvir edişlerinize,ve de,illa da,el olduk bir gecede diye seslenişlerinizdeki bam tellerine dokunuşlarınızdaki içten ve şeffaf avazlarınızadır...selamlarımla...