Ben
Yeşilyurdun dokuma tezgâhsız mahallesinde büyüdüm
Hep elmaları, kirazları, limanda yolcu ederken gördüm Kasaların arka bahçe çocuğuydum hep Küçük Moskova’ydı adı o zamanlar, ondandır direnişçiliğim Asfalt değildi yollarımız daha, arabaysa bir tek murat 131 Netekim tahtaya kalkmamıştı daha devrimciler Komşu köy mü Yakınca denen benden çok uzak anamın yurdu Her gidişimde dokuz yaşımda dayak yerdim sözde komünistim ya Adını bile söyleyemezdim daha İlk hayatın gerçeğini komşuya bomba atılınca anladım Görüşünü öldürmeye çalıştılar Bombanın yapamadığını bir darbe yaptı Bomba atanda atılanda şimdi aynılar Bir tek ben değişmedim Hala dokuz yaşımda Ayağını bağladığımdan kaybettiğim kuşun yasındayım Özgürlüğe düşkünlüğüm ondan |
Özgürlüğe düşkünlüğüm ondan
ŞİİRİNİZ İÇERİK OLARAK HARİKA.DUYGULAR ÇOK GÜZEL AKTARILMIŞ.
YALNIZ ,ŞEKİL OLARAK ŞİİRSEL BİR AKICILIK YOK.
SELAMLAR.