Gece
siyah perde çekti
Gündüzün
mavi penceresine
Yıldızlar ışık olmuş
Karanlık sokak köşe başlarına
Yaprak dokuyur kaldırım üstü ağaçlar
Esen soğuk yalnızlık rüzgarında
Süpürür yaprakları belirsiz adreslere
Derin deniz okyanuslara
Düşünceler benzer parçalanmış
Toz tanesi denen atom zeresine
Duyu algım sağır olmuş
Gözlerim bakmayı unutmuş
Duvarda asılı saatte
Belki
vakit şafağa yakın kimbilir
Anlayacam ömürden birgün geçtiğini
Derin düşünce den irkilip
Kendime geldiğimde
Görecem gidip gelmeyecek
Dün olan hayatın yirmi dört saati