Ömür binamızın taşları tek tek
Eksiliyor her gün düşüp yitiyor.
Geçiyor çarçabuk aylar seneler
Kuş gibi tepeden aşıp yitiyor.
Gönül arzuların gütmeyi ister
Peşin sıra varıp gitmeyi ister
Hayale yetişip tutmayı ister
Lakin kavuşulmaz koşup yitiyor.
Hayat gazelini döker durmadan
Savrulur yelinen seker durmadan
Zamanımız boşa akar durmadan
Zapt olmaz sel gibi taşıp yitiyor.
Sermayemiz bitmez tükenmez sanma
Heder olanları saymadık amma
Dünü uğurladık yarın muamma
Gece ile
gündüz şaşıp yitiyor.
Evveli topraktan sudandır beden
Dönüyor aslına sorulmaz neden
Ölüme çare yok neşter haybeden
Hekim yaramızı deşip yitiyor.
Son durağa varıp dizilen yere
Ruhuna Fatiha yazılan yere
Sezgini mezarın kazılan yere
Eş
dost gelse bile eşip yitiyor.
Ahmet KÖSE