Sen beni,benim seni sevdiğim gibi sevmedin hiç.
Ben her sözümde, her bakışımda sana aktım,
Ama sen bakışlarını uzak ufuklara sakladın.
Ben senin için nefes aldım,
Sen ise benim varlığımı hiç duymadın.

Gözlerin vardı, ama beni görmezdi.
Ellerin vardı, ama bana dokunamazsın.
Bir odada yan yana otursak bile,
Kalbinin duvarları arasına hapsoldum,
Seninleydim, ama hep yalnızdım.

Varlık içinde yokluğunda en derin çukuruna düştüm.
Sana her yaklaştığımda biraz daha kayboldum.
Ben seni anlamaya çalıştım,
Sen ise sessizliğinde boğuldun.

Her yerde seni aradım.
Kalabalıklarda, yalnız gecelerde,
Gökyüzünün yıldızlarında,
Denizin dalgalarında...
Ama sen hiç bir yerde yoktun.

Ve bağırdım,
Adını haykırdım geceye,
Yüreğimdeki yangını haykırdım yıldızlara.
Sesim gökyüzüne çarpıp geri döndü.
Ama sana ulaşmadı.

Biliyor musun?
Bir insan sevdiğini aramaktan yorulmaz.
Ama bulamayacağını bilmek kalbi susturur.
Sen benim kalbimin çığlığını duymadın,
Şimdi ise sensizlikten ibaretim.

Ama yine de...
Seni sevmek, yoklukta bir varlık bulmaktı.
Ve belki de bu,
En büyük yanılsamam oldu.