sen yokken
fitili ateşlendi duygularımın
tümevarımlarının
kilitli kapılarının ardında saklandım
çilekeş yalnızlıklarıma odaklandım
sen yokken
susmuştu starlar
ay bana küsmüştü
izbeler aydınlıklara ama bakarken
ahrazlar patır patır dökülmüştü
sen yokken
sağanakları kurumuştu mevsimlerin
ocaklar sürüm sürüm sürünmüştü
rüzgâr esmez olmuştu sahillerde
sen yokken
gri renkli
bulutlar
kıvranıyordu sıkı sıkıya
yürek dayanmıyordu ayrılığa
pusulayı şaşırıyordu baykuşlar
hasretler bir çıkmaza saplanıyordu