ÇOCUKLUĞUMU ÖZLEDİMMMM
Çocukluğumu özledim,
Benliğimin bir köşesinde pasif kalan Unutulmaya yüz tutmuş çocukluğumu Zaman ilerledikçe yaşanılan paylaşılan Cocukluklar da değişiyor, Annem anlatır farklı Ananem dedem anlatır farklı Her birinde ayrı bir güzellik kokar Daha mı güzeldi Sefalet içinde yaşaması Daha mı tatlıydı? Bilinmez…. Köy yerinde yumurta karşılığı alınan kalem, Gaz ocağı ışında tek bir bakır kaptan yenen bulgur pilavı, Aç ya da tok kalkılan kalabalık sofra, Sefildi belki ama birlik vardı sevgi saygı vardı, Aklımda kalan çocukluğumdan, Orijinal değildi belki öncekilere göre Ama yaşayabildiğim bir çocukluğum vardı benimde Çocukluğumu özledim, Yaşamanın ne demek olduğunu bilmediğim o günleri, Çamurla yaptığımız / araba geçince yıkılmayacak diye çamurlarla doldurduğumuz dağımızı Sonra bir duvarın arkasından sonucunu heyecanla beklediğimiz o günleri Sinek ilacı arabasının arkasından koşmalarımızı Evcilik oyunlarında paylaştığımız sevinç Parklarda kendi imkanlarımızla/ domates ekmek zeytin peynir ile yapılan piknikler, yollara çizdiğimiz gelinlikli bebek resimleri, sek sek oyunlarımız, elektrik gittiğinde dedemin mum ışığında elleriyle yapığı umutla kanat çırpan kuş yansımalarını, izlerken duyduğum heyecanı özledim tadı bambaşkaymış meğer, ilk bisiklet sürme heyecanını, ananemin bahçede iki ağaç arasına kurduğu salıncak, ve güneşin altında uyumayı, kara şimşek arabamı, sanayiden poşet dolusu yaptırılan/ tahtalarla evler, arabama yollar yapmayı özledim, dedemin namaz kılışlarında sırtına çıkmayı, ona sıkıca sarılmayı, ve namaz bitimi el açıp dua ederken her şeyden habersiz küçücük yüreğimle/ aynılarını yapmaya çalışan beni özledim, hayat zor ve karmakarışık, nefes alabilmek için kötü olmak mı şart? Ben çocukluğumu özledim…… |