CEHENNEM ATEŞİ

Kader izin vermiyor,
Vurulmuşum yüreğimin dört bir yanından zincirlere.
Hayalin bir ızdırap olup çöküyor gönlümün üzerine.
Cehennem ateşi, feryadım, çığlıklarım…
Sessiz diye acı çekmiyorum; sanma.
Yandım, tutuştum; kor oldum.
Uğruna deli oldum.
Beni bırak, beni tutma, bana acı…
Cehennem ateşi, bana acı.

Mazide bakardım gözlerine; cennetti.
Cennetteki köşkleri görür,
Yüreğimi bir coşku, bir heyecan alırdı.
Mazideki günler terk etti… Cehennem ateşi…
Bugünlerde ise ızdırabını çekmiyorsun.
Gönlümün üzerinden
Bırak hayalini, umudunu dahi hissettirmiyorsun.
Benim gönlümün kararmış bir taştan farkı yok,
Uğruna yanmaktan.
Çâre değildir hiçbir şey yangınıma,
Kararmış, taşlaşmış yüreğime.

Biliyorum, yoktur cehennemle cennetin
Dostluğu; bakma sana cehennem benzetmesi
Yapmama. Nedir ki cehennem, senin yanında?
Senin ateşin hiç bitmeyecek, şüphe etme.
Bu gönül uğruna yanacak; kor olup kül
Olacak, küllerinden doğup senin için
Yine yanacak.

Ne tenini tanır, ne kokunu bilirim,
Sevdim seni menfaatim olmadan.
Bundandır duymadığım kasvet;
Ben razıyım çektiğim acılara.
Olmasa da umut, olmasa da vuslat,
Ben razıyım, cehennem ateşi.

Selamette, Cennetin Goncası

~ Metehan AYKAÇ