“seni yanımda istediğim kadar canımı bedenimde istemedim”
dedi kadın..

ve ekledi,

dedim adam,
diyorum ve diyeceğim
ta ki
kuzeyin
hırçın denizlerini
güneyin
ılıman gamzelerine doldurana kadar
doğunun
ayaz yemiş o sıcacık kerpiç dilini
egenin
kucak, dudak açan şivesine katana kadar
gecenin
uyku tutmaz o ayyaş kirpiklerini
şafağın
gülümseyen kızılına banana kadar
figanında,
dumanında tütsülenene kadar dilim
dedim, diyorum,
diyeceğim her nefesimde sana,
aşığım, aşık anlasana

~°~

derin
bir “ah” çekerek
fısıltısız rüzgarını
kadınının dudağından kalbine sürerek
dedi adam,

bu can bana hak değil kadın, yoksa yanımda hakikatin

ve ekledi,

güneyi,
kuzeyiyle
doğusu, batısıyla
kardeşçe el, ele
güne batımı,
geceye doğumuyla
sonsuz bir sevgiyle
ölüm,
hak, hakikattir
seninle
üryan doğmak kadar bize
ki,
cenneti
sarmalında bu aşk,
cehennemi
yangınında bu tutku
bize hak’sa,
ölmek bize, bizde
günah değil, olsa, olsa,
arsızlığı, sabırsızlığı,
sınırsızlığında sevaptır kadın

bir cümleyim, cümle hallice, devr-i k’alemimce
adımdan çok ötedir adım, sevdiğim beni sevince

osho değilim ben sakalındaki gri bilgelik kadar
sende ferruhzad değilsin asi ruhuna mısra katan,
kıvam-ı hüznünde, flu mürekkebine isyan akıtan

belli ki,
icat edilememiş harfiz, alfabesinde yer bulamayan
şiiriz, şairi henüz olamayan, aşk’a asla doyamayan

dedi adam....

tam
bir şeyler diyecekken kadın

-esiverdi imbat ruhu, teni okşarcasına

o an,
tam da o an
sustu zaman
budandı
mevsim aşk’a
gözler,
gözlere boyanırken,
dudaklar,
dudaklara soyunurken
nefesler ki,
nefeslere can verircesine dolanırken

iyi ki varsın kalb-i rüzgarım derken kadın
iyi ki banasın mühr-ü sevdam dedi adam
.
.
.
s u s t u k...


~°~
~°~
~°~