Kolay değil sufîlik, kavrulup pişeceksin
Elestü meclisinde, deryaya dalmak erek
Bazen ayakta kalıp, bazen de düşeceksin
Yıkılıp da kalkmanın yolunu bulmek gerek.

Âdem ki toprak sudan, kan damlamış etinden
Yaradan Zülcelâl’in, ilk emridir katından
Gaipten Muhammet’e İkra gelmiş batından
Nun’a çanak tutmadan, elifi bilmek gerek.

Derviş olmanın sırrı, tevhit ile onanmak
Bir lokma bir hırkayla, sabır şükür donamak
Odun kesmek bahane, asıl olan inanmak
Taptuğun dergâhında, Yunus’ca olmak gerek.

Aç kalan âdemler var bereket ovasında
Birlik dirlik hedeftir, hakikat davasında
Bağış yapmak marifet, nimetin tavasında
Kılı kırka yararak, lokmayı bölmek gerek.

Cem olma çağrısına, davet minaredendir
Eksiği fazlasıyla, yolcu gelip gidendir
Mertebenin temeli, nefsi emmaredendir
Fenadan bekabillah, küpüne dolmak gerek.

İsmail biatıyla, kör şeytanı taşlamış
Yaradan İbrahim’i koç kurbanla hoşlamış
Hasetliğin savaşı Kabil ile başlamış
Kin nefret duygusunu, Habil’le silmek gerek.

Necati zikrederken derin derin düşündü
Nemrutlarla kavgadan, eli kolu aşındı
Bir gün diyecekler ki, öz yurduna taşındı
Musalla kürsüsünde, helâllik almak gerek.

Necati OCAKCI -09.12.2024-
ANTALYA