özlerim insanimInsanim ben, özlerim iste, hakkim degil mi Aklimdan cikmazsin belki,belki gülüslerin Kizmalarin,sevmelerin Özlerim ben gülüsünün kiyilarini, uykulu göz kapaklarini Belki sarki söylemeni Yaptigin yemegin tadini begenisimi Bu ask karinla uzun sürmeden ölecegimi Özlerim ben insanim, dedim ya. Parmaklarini belki, tarakta kalan saclarini,dudak boyani. Bir türlü bulamadigin anahtarlarini,göz kalemini Özlerim ben insanim. Kapidan bir sevincle girisini,bir daha gitmek istemeyisini Kahve fincanindaki dudak izini. Hasta oldugunda o mahur halini,heyacanini, korkunu Elim yanaginda uyuyup kalmani,gece korkup bana sarilmani. Izledigimiz ask filmlerini,boncuk boncuk dökülen göz yaslarini Bir sinirle cekip gittigin kapi bile, özlenir mi Özlerim ben, insanim iste insan…. Simdi sustuklarimi mahserde yüksek sesle söylerim elbet Söylerim aciyan yanlarimi, kalbimi mesela, helal etmedigim gözyaslarimi Ardindan baka kalan gözlerimi,sensiz yapamadigimi,sikayet ederim allaha emin ol Dedim ya özlerim ben, özlerim bi bakisini Sana daha doyamadan yalniz birakisin… 07/01/25 18:36 |
Şiiriniz için tebrik ediyorum.
Kaleminize gönlünüze sağlık.
Her daim esenlikte kalın.
Saygılarımla.