Kahraman Hayat, Yaman Acı
Şahlanıpta sırtından yere
Vurunca betondan kısrak Kovanından hücum etti her zerre Yüze, ciğere çarparak Ne göze görmek mümkün Ne taze bir nefes almak Günden önce gelip saplandı Kor, karanlık bir mızrak Süzülüp yere serildi tozdan perde Harabeden şehirler bırakarak Harman oldu nice beden Ayaz kaplı yıkıntılarda yarı çıplak Geçit vermedi hücre hücre Anayı kuzudan ayırarak Kesti el eli, bir sabinin çehresinden Aralansın diye firak Dalgalandı dün, yıl olup kıyıya vurdu Taze yaraları tuzuyla sızlatarak Belkiler dağıldı karıştı meçhule Enkazdan bozma mezarlar kazarak Karanlık ve kırık yollardan gitti biri Yüzü ay, ayağı yalın, kimliğini unutarak Bir daha gören olmadı Düşürdüler kütükten sessizce ve utanarak.. 06.02.2024 |