AŞKININ SERABI
saçlarına ay ışığı düşmüş güzel
kimse anlamaz ne güzel güler yüzün gözlerin aydınlatır yeryüzünü.. sen en güzel yarınlarım asla değişmez sözüm ruhum dem bulur körpe kanatlarının altında.. oysa boğulmuştum o sessiz gecelerde vartalarda adını sayıklamıştım bölük pörçük uykular arasında cenneti arzulamıştım avuçlarında.. sen benim çıkmaz sokağımsın lambası her daim pırpır eden ve kuytu köşelerde hissizce sevişilen.. ve bilirim yıldızlara benzer gözlerin aydınlatır tüm ecsam-ı semavâtı yüreğin alemlerin mihrabı.. nasıl bir çöle düşürdün ey yâr her an görüyorum aşkının serabını ve bir yudum su vermiyor gönlünün muradı.. |