YAŞLANIRMIŞ İNSAN (960)
YAŞLANIRMIŞ İNSAN (960)
Yaşlanırmış insan sona gelince Yaşamanın tadı tuzu kalmazmış Sevinçleri hüzünlüdür gülünce Sona gelen ömrün pozu kalmazmış Kara gözlü çakır gözlü denmiyor Saçlar akça kaşlar kıştan inmiyor Hüzünlenen gözde yaşlar dinmiyor Hatır gören ömrün nazı kalmazmış Duvarlara baka baka yaşarsın Çocuklaşıp çocuk gibi koşarsın Çoğu kez de yürüyemez şaşarsın Güç yitiren ömrün fazı kalmazmış Yediden yetmişe ömür bitince Yanındaki canlar yitip gidince Makberi mekanda kuşlar ötünce Tatsız olan ömrün hazı kalmazmış Yaşlı olmak çocukluğa dönüşmüş Herkes için gökten yere inişmiş Ahret denen yolculuğa binişmiş Bahar gören ömrün yazı kalmazmiş Zayi Ozan sözün haktan yanadır Baki olan haktır ölüm canadır Dağa taşa hem de her bir yönedir Sona eren ömrün sözü kalmazmış İlhan ATEŞ (Zayi Ozan) Ankara, 22/12/2024 Pazar Yayın : 24/12/2024 Salı www.edebiyatdefteri.com/siir/1588664/ |