Yağmura aşık her kelebek, bir gün solar
Ateşe aşık her pervane, an gelir yanar

Nadasa bırakılmayan toprağa fidan dikilmez
Dikilse de, kök tutmaz/boy vermez

Sulamayı unuttuğunuz her çiçek mutlaka solar
Solmuş bir çiçekten kimseye ne taç olur, ne de yar

Denizler fazlalık şeyleri daima kusar
Kusamyanlar, boğazlara takılır, kendi girdabında batar

Kıyıya vurmuş her balık mutlaka yem olur
Köşeye sıkışmış bir kedi ya tırmalar, ya da kaçar kaybolur.

Doyurmadığınız hiçbir köpek kapınızı beklemez
Bağlasanız da zorla, hiçbir şeye ses etmez

Değerini bilmediğiniz her şey, mutlaka gider
Sevmeyi unuttuğunuz her kimse, an gelir vazgeçer

Hem hiçbir serçe uçtuğu için suçlanmazki
Yerde yürüyebilseydi, ona böcek derlerdi

Savaşarak kazanan bildiğim hiç kimse yoktur
Barışın kazanımı her daim, savaştan çoktur

Zira bu kimsenin suçu değil ki dostum
Yaşamak istiyorsan sen de buyur,
Kurgu budur!..

Özlem SABA