YENİ TİRYAKİYE SON SÖZLER REÇETESİ
-Susuzdu ya bu yaz / gönlüme ince bulut asaydın
Ben de ölen biri Penceresinde kaldı iki kitabım Kime açıldığı bilinmeyen Zulada uzayan konuşmalar “tırnağımla kazıdığım” dehlizime Öyle edebi çakıdan sözler işte Hamiş biri sakallı Celal’a aittir o bile yetiyor yeni başlamalara yelkovan aralandı bir ara hayat belirtisi şu tıkırtı ben de Bende azat edili anılar bohçası gözlerim o yüzden naftalin kokuşlu “akrep güneşi sevmez” ama Âmâ gözler kamaşır Eskir Bir sözü nereye koysan Dudaktan bırakılan kulakta pastır Tiryakilikti bizimki Ucu köz külü yere ulaşamayan Bir mektubu dumanla yazmak gibi |
Ah yalınız Celâl..
Mektebi yüksek bu kalemin, belli.
Zirâ kimse bilmez o komünist Diyojen'i